Nie można ściśle określić daty powstania parafii. Miejscowość jest wzmiankowana jako wieś pod koniec XV w. Wzmianka o parafii pojawiła się w dokumentach w 1562 r. Przyjmuje się więc lata 1531 – 1562 jako czas jej powstania. Poprzednio miejscowość należała do parafii Rawa (wieś w parafii Rudno). Uposażyła ją rodzina Michałowskich.
W czasie reformacji byli tu kalwini, jednak nie zajęli oni kościoła parafialnego. Pod koniec XVI w. posiadali już własną świątynię. Na początku XVII w. przy kościele parafialnym powstała szkoła i szpital dla ubogich (w XIX w., nazwany był domem schronienia dla starców). W 1747 r. właścicielka Michowa, Ewa Szaniawska, podarowała go jezuitom lubelskim. Byli jego właścicielami do czasów kasaty zakonu.
Przy kościele istniała też biblioteka licząca w XVIII w. 97 dzieł. W XVIII i na pocz. XIX w. na terenie parafii były 3 kaplice dworskie. W pracy duszpasterskiej pomagało bractwo różańcowe i III zakon św. Franciszka. Przed 1805 r. Michów był w archidiakonacie lubelskim diecezji krakowskiej, później w dekanacie Parczew, Kazimierz, Lubartów i obecnie od 23.09.92 r. jest siedzibą dekanatu.
Z parafii pochodzi bp Ryszard Karpiński.
Pierwszą świątynię parafii wybudowano około połowy XVI w. z drzewa. Fundatorami byli Michowscy, konsekrowana w 1591 r. W 1616 nastąpiła budowa nowego kościoła, także fundacji Michowskich. Po poł. XVII w. i 1817 były pożary i kolejne odbudowy.
Obecny kościół murowany, został wybudowany w latach 1878 – 81 r., konsekrowany w 1893 r. pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP. Budował go majster murarski Tomasz Wysocki z Lublina. Plan świątyni wzorowano na kościele w Boiskach (powiększono, z dodaniem kaplic). Fundusze na budowę złożyli parafianie, ponieważ żaden z kolatorów nie chciał jej finansować. Inicjatywa wyszła od ks. Kacpra Ambroszkiewicza. W 1881 r. kościół poświęcono, a konsekrował go bp F. Jaczewski. Po II wojnie świątowej był 2 razy malowany i tynkowany.
Budynek jest jednonawowy, o stylu eklektycznym. Przy prezbiterium zakrystia — dobudowana później, przy nawie 2 kaplice, na frontonie wieża. Ołtarz główny drewniany z obrazem Chrystusa Ukrzyżowanego i Matki Boskiej Częstochowskiej. Boczne w kaplicach: w prawej — z obrazem św. Józefa z Dzieciątkiem, w lewej — z figurą Pana Jezusa dźwigającego krzyż. Są jeszcze inne 4 obrazy zabytkowe: 3 Buchbindera ( Wniebowzięcia NMP, Matki Boskiej Różańcowej i Przemienienia Pańskiego) oraz obraz Św. Rodziny nieznanego malarza. Chrzcielnica barokowa z I poł. XVIII w., ambona późnobarokowa z XVIII w. Na chórze 14-głosowe organy zakupione od Dominikanów lubelskich, prawdopodobnie pochodzą z XVIII w.
Przy kościele stoi dzwonnica — brama, murowana z dzwonem z lat 50-tych, zakupionym w Przemyślu i drugim z 1986 r. z Węgrowa — ufundowanym przez parafian na pamiątkę święceń biskupich ks. Ryszarda Karpińskiego.