W homilii kan­on­iza­cyjnej Ojciec Święty Fran­ciszek pod­kreślił, że papieże Jan XXIII i Jan Paweł II: ?Byli kapłanami, bisku­pami i papieżami dwudzi­estego wieku. Poz­nali jego tragedie, ale nie byli nimi przytłoczeni. Sil­niejszy był w nich Bóg?. Papież pod­kreślił, że nadzieja i radość, które oby­d­waj Jego poprzed­nicy obfi­cie przekazy­wali Ludowi Bożemu, miała swe źródło w kon­tem­placji paschal­nej drogi Jezusa Chrys­tusa. Bliskość Pana ukrzyżowanego i zmartwych­w­stałego dawała im siłę do czytel­nego, pocią­ga­jącego i rados­nego świadectwa wiary.

Papież Fran­ciszek przy­pom­niał również, że ?to właśnie święci prowadzą Koś­ciół naprzód i spraw­iają, że się rozwija?. Jan Paweł II czynił to szczegól­nie poprzez obronę rodziny i świadectwo Bożego miłosierdzia. Przekony­wał nieustan­nie, że, aby czynić Koś­ciół wspól­notą żywą, trzeba poz­wolić prowadzić się Duchowi Świętemu, który wzbudza w nas aut­en­ty­czne prag­nie­nie świę­tości.

W życiu Jana XXIII i Jana Pawła II troska o więź z Bogiem była zawsze na pier­wszym miejscu. Święci Papieże wiedzieli, że Bóg i tylko Bóg jest mocą swo­jego ludu oraz mocą ich paster­skiego posługi­wa­nia. To między innymi dlat­ego widzieliśmy Jana Pawła II jako wielkiego świadka mod­l­itwy, kon­tem­placji i ado­racji. Świadka więzi z Bogiem widocznej zawsze, a szczegól­nie pod­czas spra­wowa­nia Eucharys­tii. Ileż razy pod­czas piel­grzymek patrzyliśmy na Naszego Papieża tak zato­pi­onego w mod­l­itwie, jakby był już nieobecny duszą na tym świecie. To nieustanne zjed­nocze­nie z Chrys­tusem tłu­maczy Jego całkowite odd­anie Bogu, Maryi i Koś­ciołowi. Ta więź z Bogiem stanow­iła fun­da­ment Jego świę­tości.”

Frag­ment z Listu Episkopatu Pol­ski na XIV Dzień Papieski

Nasza wspól­nota parafi­alna wyraża wdz­ięczność Pan­iom Grażynie Janisz, Agnieszcze Górnej, dzieciom i młodzieży ze Szkoły Pod­sta­wowej i Gim­nazjum Nr 1 w Michowie za przy­pom­nie­nie nam wszys­tkim wspani­ałego pon­ty­fikatu św. Jana Pawła II i za przeżyte po raz kole­jny wzruszenia.