Urodzony 28 grudnia 1935 r. we wsi Rudzienko w par. Michów w rodzinie rolniczej. Szkołę powszechną zaczął na kompletach w czasie okupacji i ukończył w Michowie w r. 1948, średnią — w Liceum Biskupim w Lublinie, przemianowanym wówczas na Niższe Seminarium Duchowne. Po uzyskaniu matury, wstąpił w 1953 r. do Lubelskiego Seminarium Duchownego. 19 kwietnia 1959 r. przyjął święcenia kapłańskie. Przez jeden rok pełnił obowiązki wikariusza w parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Lublinie i nauczyciela religii w Szkole Podstawowej nr 17 (29 godz. tygodniowo). W latach 1960 – 1963 odbył studia biblijne w KUL zakończone licencjatem. W tym czasie również prowadził katechezę w kościele św. Jozafata dla dzieci z Państwowej Szkoły Muzycznej (6 godz. tygodniowo). Studia kontynuował w Rzymie w latach 1963 – 1969. W 1966 r. otrzymał licencjat z nauk biblijnych w Papieskim Instytucie Biblijnym, a w 1968 r. doktorat z teologii w Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu. Okres wakacji wykorzystywał na pomoc duszpasterską w różnych krajach i na naukę języków obcych.
W latach 1970 – 1971 był prefektem w Seminarium Duchownym w Lublinie. Prowadził również wykłady biblijne w Instytucie Wyższej Kultury Religijnej przy KUL i lektorat języka włoskiego w KUL. W latach 1971 – 1985 pracował w Rzymie w Papieskiej Komisji ds. Duszpasterstwa Migracji i Podróżujących, gdzie był odpowiedzialny za sektor migracji. W tym okresie brał również udział w wielu zjazdach międzynarodowych poświęconych zagadnieniom migracji ludności oraz współpracował z polską sekcją Radia Watykańskiego i z „L’Osservatore Romano”. W 1975 r. został odznaczony godnością kanonika honorowego Kapituły Katedralnej w Lublinie, a w 1977 r. kapelana Jego Świątobliwości.
24 sierpnia 1985 r. został mianowany biskupem tytularnym Minervino Murge i sufraganem lubelskim. Konsekrowany 28 września 1985 r. w katedrze lubelskiej przez Józefa Kardynała Glempa, Prymasa Polski. Jako swoje zawołanie wybrał słowa „Viatoribus fer auxilium” (nieś pomoc ludziom w drodze).
Jest m.in. wikariuszem generalnym, dziekanem Kapituły Archikatedralnej, członkiem Rady Kapłańskiej i Kolegium Konsultorów. W ramach działalności ogólnokościelnej wielokrotnie był Delegatem KEP na Międzynarodowe Kongresy Eucharystyczne, w latach 1988 — 1993 był Konsultorem Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migracji i Podróżujących, a w latach 1988 — 1998 pełnił funkcję Przewodniczącego Komisji ds. Duszpasterstwa Turystycznego, w latach 1990 –1999 — pracował w ramach IX Komisji ?Misji i Emigracji? II Polskiego Synodu Plenarnego, w latach 1991 — 2002 — był przewodniczącym Zespołu ds. Pomocy Katolikom na Wschodzie. W latach 1989 — 1995 był delegatem KEP w Międzynarodowej Komisji Katolickiej ds. Migracji w Genewie (uczestniczył w 12 zebraniach).
Należy do Rady Krajowej Stowarzyszenia ?Wspólnota Polska?, mającej na celu podtrzymanie więzi Polaków i ludzi polskiego pochodzenia z Ojczyzną.
Często był emisariuszem KEP na różne zebrania, konferencje i uroczystości o charakterze międzynarodowym, a w latach 2003 – 2008 był Delegatem KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej oraz Przewodniczącym Komisji Episkopatu ds. Polonii i Polaków za Granicą. Realizując swe zawołanie pomocy będącym w drodze sam wiele podróżował. Odbył jako biskup 176 podróży zagranicznych, w tym 75 w ostatnich latach w charakterze Delegata. Niektóre z nich obejmowały dwa, a nawet 3 kraje. 17 razy przebywał z wizytą w USA, 13 — w Niemczech, 11– we Francji, 10 — we Włoszech, 6 — w Wielkiej Brytanii, 4 — w Szwajcarii, 3 — w Kanadzie, po dwa razy w Hiszpanii, na Ukrainie, w Belgii, na Białorusi, w Austrii, Irlandii, Szwecji i w Holandii. Po jednym razie odwiedził Rodaków w Luksemburgu, Meksyku, Grecji, Izraelu, Rosji, Rumunii, RPA, Australii, na Węgrzech i w Argentynie. Na święta Bożego Narodzenia i Wielkanocy kierował do Rodaków za granicą listy pasterskie. W ostatnim, na zakończenie kadencji Delegata KEP ds. duszpasterstwa emigracji, napisał że było dla niego „wielkim zaszczytem kontynuować dzieło duszpasterstwa polskiego na fundamencie moich zacnych poprzedników: abp. J. Gawliny, kard. Wł. Rubina i abp. Sz. Wesołego”. Dodał także: „zabieram niejako do swojego serca te pięć lat posługi i obiecuję szczerą pamięć przed Panem we wszystkich Waszych intencjach”.
